Kópavogsbær hefur verið sýknaður af öllum kröfum erfingja Sigurðar Hjaltested, eigenda Vatnsendajarðarinnar, í Landsrétti en þeir kröfðust 75 milljarða króna úr hendi bæjarins.
Dómkröfur stefnenda voru þær að aðalstefndi Kópavogsbær verði dæmdur til að greiða dánarbúi Sigurðar Kristjáns Lárussonar Hjaltested 74.811.389.954 kr., auk vaxta. Á mannamáli hljóðar krafan upp á tæplega sjötíu og fimm milljarða króna. Þá er ljóst að vextir frá 2013 og dráttarvextir frá 2014 myndu auka útgjöld Kópavogsbæjar mikið. Til vara var um 48 milljarða króna krafist.
Þá var til þrautavara krafist 2,25 milljarða úr hendi varastefnda, dánarbús Þorsteins Hjaltested, sem lést árið 2018. Áður en Þorsteinn lést tók Kópavogsbær hundruð hektara af jörðinni eignarnámi og greiddi Þorsteini 2,25 milljarða í eignarnámsbætur. Í kjölfar eignarnámsins var hann skattakóngur Íslands árin 2010 og 2011.
Í héraði var Kópavogsbær dæmdur til að greiða dánarbúi Sigurðar 968 milljónir króna. Þá var bærinn dæmdur til greiðslu sextíu milljóna króna í málskostnað til erfingja dánarbúsins. Erfingjarnir þurftu að greiða dánarbúi Þorsteins 44 milljónir króna í málskostnað.
Fjölmargir hæstaréttardómar á áratugabili
Deilur um Vatnsendajörðina í Kópavogi hafa staðið yfir í rúmlega fimmtíu ár enda er jörðin gríðarlega verðmæt og réttarstaða handhafa eignarréttinda að jörðinni, beinum sem óbeinum, mjög flókin.
Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu árið 2013 að jörðin væri ekki réttmæt eign Þorsteins Hjaltested, systkina hans og móður, heldur dánarbús afa hans, Sigurðar K. Lárussonar Hjaltested, sem lést árið 1966.
Málið á rætur sínar að rekja allt aftur til ársins 1938 þegar föðurbróðir Sigurðar arfleiddi hann að jörðinni Vatnsenda með ritun erfðaskrár.
Samkvæmt ákvæðum erfðarskrárinnar skyldi jörðin að Sigurði látnum ganga að erfðum til elsta sonar hans og svo til niðja hans í beinan karllegg. Magnús, elsti sonur Sigurðar, fékk svo umráða- og ábúandarétt yfir jörðinni þegar Sigurður lést 1966 samkvæmt skilmálum erfðaskrárinnar.
Önnur börn Sigurðar fengu ekki afnot af jörðinni og afkomendur Magnúsar, sem er Þorsteinn Hjaltested meðal annarra, fengu svo jörðina í sínar hendur og greiðslur frá Kópavogsbæ vegna byggingalands.
Með dómi Hæstaréttar árið 2013 var staðfest að Magnús hefði eingöngu haft búseturétt á jörðinni en ekki beinan eignarrétt. Sá hæstaréttardómur er einn þeirra mýmörgu dóma á æðra dómstigi sem gengið hafa í málinu.
Heimild: Visir.is
