Eigendur Klapparstígs 10 vilja leyfi frá Reykjavíkurborg til að flytja 105 ára gamalt íbúðarhús af lóðinni og byggja þar í staðinn blokk sem yrði 23 sinnum stærri en gamla húsið.
Húsið er eign hjónanna Birnu Eggertsdóttur og Ólafs Theodórs Ólafssonar sem segir þau ekki vilja tjá sig um málið því það sé á byrjunarstigi.
Hins vegar má sjá af gögnum sem send hafa verið borginni að ætlunin er að flytja gamla húsið, sem er 81 fermetri, á brott og reisa í staðinn 1.885 fermetra fjölbýlishús á fimm hæðum auk bílakjallara fyrir tíu bíla. Við þetta myndi húsið fylla út í lóðina, sem er 325 fermetrar, og nýtingarhlutfall hennar fara úr 0,25 í 5,8.
Saga hússins er rakin í bréfi sem þrír synir hjónanna, Skúli, Filipus og Daníel, skrifa og fylgir gögnum málsins. Segir þar að húsið hafi verið byggt af langömmu Ólafs Theodórs fyrir fjölskyldu hennar. „Þegar Óli og Birna keyptu húsið 1993 voru þau talin klikkuð, því ástandi þess var vægast sagt ábótavant,“ segir í bréfinu. „Við bókstaflega gerðum allt upp.“
Húsið og minningarnar úr því eru sagðar ótrúlega dýrmætar fjölskyldunni. „Við hverja framkvæmd og viðgerðir á húsinu var alltaf leitað til borgarinnar eftir styrkjum en borgin sá sér ekki fært að veita þá, utan eitt hundrað þúsund króna styrk vegna viðgerðar á grunni.“
Þá segir að orðið Skuggahverfi hafi aðra merkingu fyrir fjölskylduna á Klapparstíg 10 en fyrir flesta vegna stóru húsanna sem risið hafi í kring um þau. „Það er okkur enn ferskt í minni þegar Ólafur þurfti að klifra upp á þak með nýja örbylgjuloftnetið og við hin mynduðum kallkeðju niður til að stilla það og ná einhverri mynd, sú mynd varð samt ekki eins góð og hjá öðrum, við vorum í skugga af nýreistum háhýsum.“
Fram kemur í bréfinu að miklar breytingar séu á döfinni í Skuggahverfinu og að fjölskyldan vilji taka tillit til þeirra og sögunnar í framkvæmdum sínum og byggja hús sem þau geti verið stolt af. Það verði með íbúðum fyrir fjölskyldur þeirra og fleiri íbúðum til að þau leggi sitt af mörkum til að sporna gegn skorti á íbúðarhúsnæði í miðbænum.
„Við eigum frábærar minningar af þessum stað sem munu endast okkur alla ævi, og þetta hús er sennilega engum dýrmætara en okkur en nú erum við hins vegar komin að þeim tímamótum að við viljum gera slíkt hið sama og Helga, langalangalangamma okkar, gerði fyrir rúmri öld, byggja heimili fyrir okkur til frambúðar, og gera nýjar minningar fyrir næstu ættliði,“ segir í bréfi sonanna þriggja.
Bræðurnir segja að spyrja megi af hverju fjölskyldan selji ekki einfaldlega húsið og komi sér fyrir annars staðar. „Svarið við því er einfalt – það finnst okkur vera vanvirðing gagnvart sögunni, og það væri ekki okkar saga og við viljum ekki að hún, 100 ár í bígerð, endi svoleiðis.“
Heimild: Visir.is
